Dierendonck, de naam kregen ze cadeau, voor het vak moesten ze hard vechten, eerst vader, later zoon. Dierendonck gaat over echt beenhouwer zijn, met kapmes, cutter en pétrin. Maar ook over het product willen kennen, bij de boer, de kweker, tussen de marchands. Hendrik gaat voor pure smaak, “de baan waarlangs emoties en herinneringen worden doorgegeven”. Hij is de man met de gespierde handen en het weke hart, die ontroerd kijkt naar zijn winkeletalage, Zijn atelier, de koelkamers, de rijpingskast. Trots op zijn ambacht, doordrongen van passie, zonder gaat het niet (the Butcher’s Book ©).